Antrenör Cahit Süme: ''Bir gün olimpiyat altın madalyalı sporcuyu getireceğime inanıyorum dedim ve Allah bize nasip etti. Olimpiyat heyecanı bambaşka, dünyanın en iyi orgnanizasyonu, Türkiye olarak fazla madalya kazandık bundan dolayı da gururluyuz. Şehir ile bu sevinci yaşadık. Çok mutluyuz. Buseniz için neden 3-4 defa olimpiyat şampiyonu olmayalım düşüncesi içerisindeyiz. Yoğun bir çalışma dönemi geçirdik. Pskolojik problemler yaşadık, fiziksek olarak çok yorulduk. Dinledikten sonra güzel sonuçlar kazanmaya devam edeceğiz.''

Busenaz Sürmeneli “Her sporu denedim, kendimi iyi hissettiğim spor boks oldu. Zorlandığımız noktalar oluyor ama birbirimizi çok iyi anlıyoruz. Hareketlerimden bone ve su istediğimi anlıyor. Birbirimizi sevmez ve saygı duymazsak başarı gelmez. 5-6 aydır ilk kez kafamı yatağa koydum. Cahit hocamlayım o benim arkadaşım sırdaşım ağabeyim. Birlikte başardık, sadece ben başarmadım birlikte yaptık, ellerinden öperim.

Antrenör Cahit Süme: ''Çok yoruldum, yıprandığımı düşünüyorum. Altyapıdan sporcular düşünmüyorum. 3-4 sporcumuz var, onlarla yolumuza devam etmek istiyorum. Üst düzey işler düşünüyorsak, çok sporcu edinirsek olmuyor. 1-2 tane sporcuyla devam edip herşeyini vermek daha etkili, düşünüp karar aldığımız bir şey. İmkanlar daha iyi olursa belki bir olimpiyat daha düşünürüz. Tek başına olduğumuzu hissettik. Buseniz ve ben profesyonel düşünüyoruz. Ülkemiz adına olimpiyatlarda yarışmak istiyoruz.''

Busenaz Sürmeneli: ''7’de diyor arkadaşlarım buluşalım, olmaz diyorum. Antrenmanım var, başka şeylerim var. Çok arkadaşım olmaz ama samimi olduğum arkadaşlar var sadece onlar da sporun içinden gelme. Sevdiğin işi saygı duyarak yapıyorum. Sporuma göre randevularımı ayarlıyorum. Benim yaşımdaki gençler hep dışardalar, ben bir amaç uğruna 13 senemi verdim. Bir daha gelsem aynı şeyleri yaşamak isterdim.''

Cahit Süme: ''10 yaşında boksa başladı, ondan önce ne yaptığını bilmiyorum. Busenaz’ı bisiklet sürerken izledim 13 sene önce. Daha sonra futbol maçını kurdular dikkatimi çekti. Ailesiyle görüştüm,  o şekilde başlattık. Başarılı bir sporcu olabilmek için farklı branşlarda başarılı olması çok zor. Buse’nin yeteceği var ama onu idare edecek kişi olarak önemli vasıf sahibi insanların olması gerekiyor. Zor bir karakter, idare edilmesi zor bir yapı. Boks onun için biçilmiş kaftan gibi. Köşeye geldiği zaman bu ring senin yaşam yerin derim. Sen burada mutlu oluyor, heyecan duyuyorsun, biraz da motivasyon kaynağı olarak söylüyorum. Çocukken bizim çocuklarımız da farklı sporlara gidiyor, bence doğru yerde. Üzüm yemek değil bağcıyı dövmek gibi atasözümüz var. Busenaz’ın 50’ye yakın madalyası var hepsi onun evinde. Takım sporlarında hoca da kupa kaldırır. Buse benim takmamı istedi, halk başka bir yerden hıncını alamayınca burdan vurmaya çalıştı. Hiçbirisi sumrumuzda değil. İsmi de aklımda değil, önemsiz. Neyi kimler için başardık, her zaman sunu söylerim “insan maddiyatı kazandığı zaman maneviyatı kazanmaz. “Bizim burada olmazsa olmazımız bayrağımız istiklal marşımız. Bu değerler doğrultusunda yapıyoruz. “Bir ölürüz bin diriliriz” diyor ülkesine zarar verildiğini düşünüyor. İnsanlar farklı düşünüyor. Cumhurbaşkanına ediye ettim diyor niye hediye ettin diyor. Cumhurbaşkanı Sultanbeyli Mitinginde görüştü. Olimpiyat şampiyona olacağım dedi tekrar etti ve Cumhurbaşknına söz verdi. Veremez mi? Biz bu konuları aştık, mide bulandırıcı başka şeyler oluyor ama önemsemediğimizi söylüyorum.''

Busenaz Sürmeneli “Ben çok zorluklar yaşadım. Mart’ta elimden operasyon geçirdim, kimse bilmiyor. Çok sıkıntılar çektim. Doktor bu elini vurmadan her şeyi yapabilirsin dedi. Koşuları yaptım, tek elle dövüştüm, elimi bağladım koştum. Önemli olan işine saygı duymak. Covid oldum, ertesi gün antrenman yaptık. Herkes gülerken antrenman yapmalara bakıyor ama ben her antrenman ağlıyordum. Her antrenman odada ağlıyordum. 5-6 tişört değişiyorum, kalmıyor Cahit hoca tişörtünü veriyor. Kitabımda pes etmek yok, hep devam ettim. Gelecek hayali kuran cocuklara da umut ışığı olsun.

Cahit Süme : Busenaz yemiyorsa antrenörde yemez. O yemeyince biz de yemiyoruz. 5 kilo verdim ben. Birliği beraberliği yansıtmak, şampiyon olacaksak beraber olacağız, sporcularımla antrenman yaparken anı yaşamak, onlarla antrenmanı hissediyoruz. Biz de fit kalmaya çalışıyoruz.

Busenaz Sürmeneli: Biz de 3. Raundda öğrendik, her zaman iyi başlayamıyorum. Bazen olmuyor bazen stres bazen kaygı beklenti bizi kastırabiliyor. Hiçbir finali kaybetmedim. Sonuna kadar savaştım, ondan önceki maçlarda ilk raundu yenilebilirim saydırabilirim de. Buse kaybedecek neyim varki dedim çık savaş Ya burada dövüşeceksin ya da kaybedeceksin her şeyi çöpe atacaksın. Sevdiğimiz işi yaptım. Beni dövüştüseydi, dövüştürmemeye çıkmıştı rakip. Benim hiç saçım açılmaz. Cahit Hoca da bone takmayı bilmiyor. Dövüşmeye çıkmadı rakip dinleniyor. Bizim için kötü oluyor, nabzı yüksek seviyelere çıkarak sporcuyuz. Rakipleri yormak daha çok ele almak. Rakibin amacı oynatmamaktı, istedikleri kadar çıkarabilirler.

Cahit Süme: 1. Raundu kaybetmedik ama kaybetti. O kadar faul yapıldı ki maçta.. Daha erken de bitebilirdi. İtme çekme basmalar gibi taktik olarak öyle bir sürecin iççine girdiler. Son raunda çıkarken yanımızdaki hakemi mavi butona bastığını gördüm. Rakibin 1-2 saymalık durumu daha vardı. Koptum o ara. Hakemle konuştum. Buse köseye gittiği zaman aldık mı izlenimini yansıması, maç bizim o lobinin madalya sıralaması çok önemli. Tereddüte düştük ama sonu güzel oldu.